Toen de jongste generatie Gen’Z-ers voor het eerst massaal keek naar series als Friends en Sex and the City werd duidelijk dat niet alle aspecten van deze series de tand des tijds even goed doorstaan hebben. Zij benoemden dingen die oudere generaties destijds makkelijker accepteerden zoals casual homofobie, seksisme, racisme, fatshaming en transfobie. Dat betekent niet dat we niet meer van de series kunnen genieten, maar het geeft wel aan dat we in de afgelopen twintig jaar anders naar bepaalde onderwerpen zijn gaan kijken.

Dit zien we zeker ook terug in films. Die zeggen vaak veel over de tijd waarin ze gemaakt zijn. In deze lezingenreeks laten we een aantal films (en de betere televisieseries) de revue passeren, die enerzijds veel zeggen over ons tijdsbeeld maar ook over de impliciete ambitie en hoop van de filmmakers. Denk hierbij aan de manier waarop vrouwen op het grote doek verbeeld worden. Heeft die verandering te maken met het feit dat we steeds meer vrouwelijke schrijvers en regisseurs zien in de filmwereld?

Maar denk ook aan representatie van de LHBTQAI+-community, een specifieke vorm van mannelijkheid, minderheden, ouderen, mensen met een fysieke handicap enzovoort. Deze films en series laten zien dat dit allemaal mensen zijn met recht op een getrouwe weergave — en waarom dit zo belangrijk is. Zien we hierin nog verschillen tussen Hollywood en arthouse cinema? En belangrijker: kunnen filmmakers de toekomst beïnvloeden met hun werk?

tickets >